Vandaag gerepeteerd aan de Vader, we hebben het een jaar (!) niet gespeeld, dus een paar stevige uurtjes tekst-opdiepen waren, wat mij betreft, hard nodig. Een jaar dat gevuld was met voor iedereen andere producties (voor mij de Oresteia) en dat maakte dat we vandaag, een jaar ouder, op weer een andere manier tegen onze voorstelling opkeken. Een dementie proces, dat merkwaardig genoeg nu al drie seizoenen in hetzelfde stadium verkeert, er zit geen verbetering in, maar het wordt ook niet erger. Merkwaardige wetmatigheid van een toneelstuk. Zit geen schot in. Ik zou wel een verder afdalend stadium van de patient willen spelen. Maar ja je kunt niet alles hebben.
Morgen gaan we weer aan de bak. Zal ik verslag van doen. DelaMar, we komen er aan!
21 augustus 2018 – 1e repetitie voor de reprise
