23 december 2016 – Kennemer Theater, Beverwijk

– dit verslag van de tournee van De Vader verscheen oorspronkelijk op Facebook –

Gisteravond ver voor twaalven thuisgebracht uit Beverwijk. Dertien jaar geleden heb ik er voor het laatst gespeeld met Annet Nieuwenhuyzen, in mijn herinnering was het een soort uitgekleed verenigingsgebouw. Maar gisterenavond bleek er een grondige verbouwing plaats te hebben gevonden: het was een gezellig, warm theaterzaaltje geworden, dat er met meer dan driehonderd vijftig mensen prachtig gevuld bij lag. We werden weer opgewacht bij binnenkomst door een enthousiaste vrijwilliger die ons verraste met weer een stapel vier sterren kritieken uit het Noord-Hollandse.
Het zou onze laatste voorstelling worden voor de Kerstvakantie. Precies op tijd, want ik had weer een behoorlijke verkoudheidsaanval te pareren die nauwelijks met glaasjes water te onderdrukken bleek. Een stem van oud roest die onbedoeld de oude Andre een barser, bozer mens maakte dan ik wilde. Maar die tegenstribbelende stem had ik niet in de hand, die zocht zijn eigen kronkelende uitweg. Na afloop verklaarde iedereen dat dat gebarsten geluid erbij hoorde, men had niet anders verwacht. Maar voor mezelf was het een ramp: een stem die niet doet wat je wilt, die eigenzinnig zijn eigen weg zoekt, die soms als uit een mijnschacht lijkt te komen. En dan onverwacht en ongewenst een hoog piepend geluid voortbrengend.
De komende tien dagen zullen uitkomst bieden. Hopelijk. Maar of ik morgenmiddag naar het Weihnachtsoratorium in het Concertgebouw kan gaan is nog erg onduidelijk, ik wil me niet onder de hoesters scharen, hoesters die musici net zo afleiden van hun werk als dat bij ons spelers gebeurt. Prettige Kerstdagen. Tot drie januari!