3 februari 2017 – Flint, Amersfoort

– dit verslag van de tournee van De Vader verscheen oorspronkelijk op Facebook –

Gisteravond in Amersfoort gespeeld, in de Flint. Voor aanvang ging de mare dat het uitverkocht zou zijn, maar dat betrof de inleiding. Toen ik bij het buigen de zaal kon zien bleek dat er op het derde balkon nog een paar rijen leeg waren, niet uitverkocht dus maar wel bijna zeshonderd mensen. Ook niet gek. De lezer moet zich niet te bezorgd afvragen waarom het in deze verslagen steeds over de bezoekersaantallen gaat, dat is eenvoudigweg een steeds terugkerende reactie op al die schouwburgdirecteuren die zo klagen over het Nederlands toneel.
Vanavond Enschede, benieuwd hoe het ons daar zal vergaan. Gisteren in de Flint ging de voorstelling goed. En toch was er een groot verschil met de vorige avond in Apeldoorn en dat zat hem volgens mij in het verschil in zaalvolume: Apeldoorn met zijn rondere vorm waar de mensen dichter op de voorstelling zitten en er daardoor een intiemere aanpak ontstaat, terwijl in de Flint, met zijn veel weidsere bouw onze voorstelling om een veel robuustere aanpak vraagt. En dat laatste heb je pas na een half uurtje spelen door. En daar helpen die zendmicrofoontjes ook niet bij, hoe secuur onze geluidstechnicus zijn ‘hard en zacht’ schuifjes ook bedient: als speler is je geluidscontact met de zaal beduidend minder. Maar nu moet ik erg op mijn woorden gaan passen: dit is een heikel onderwerp, zeker als het wordt aangezwengeld door een acteur die vier-vijfde van zijn loopbaan zonder die apparatuur heeft gespeeld. En altijd redelijk tot goed verstaanbaar moet zijn geweest. Dan wordt er gezegd: “Je moet met je tijd meegaan.” Ja Ja. Dan helpt het niet dat je er tegenin brengt dat jongere spelers met die versterk-knopjes langs de wangen niet meer kan worden geleerd hoe je een zaal kunt/moet bespelen, hoe je contact met alle hoeken van de zaal leert leggen, hoe je iedere avond kunt uitproberen hoe je stem zich verhoudt tot de steeds wisselende zaalvolumes waar wij in ons spreidingsland mee te maken hebben. Zonder die nieuwe techniek leer je wanneer je te zacht spreekt want je voelt wanneer je onverstaanbaar bent. Voor musicals, voor cabaretiers is het een ideaal middel, voor het iets fijnzinniger toneel is het nuttige effect ervan onbewezen. Volgens mij.
Er zou eens een demonstratie moeten worden georganiseerd voor een volle zaal, ja een volle zaal, dat is wel een voorwaarde, waarbij de verschillende mogelijkheden zouden kunnen worden gedemonstreerd. We krijgen nu meer klachten over onverstaanbaarheid mét de apparatuur dan zonder! Ik wil me graag laten overtuigen.