4 februari 2017 – Wilminktheater, Enschede

– dit verslag van de tournee van De Vader verscheen oorspronkelijk op Facebook –

Gisteravond thuisgekomen uit Enschede! Willem Wilminktheater! Als Operagebouw een aanwinst voor de stad, maar of het ook bespeelbaar zou zijn voor Toneel moesten we vanavond maar eens uitproberen.
Voor aanvang onder elkaar een stevig gesprek over hoe verstaanbaar te zijn in zo’n grote zaal (er kunnen duizend en een bezoekers in) en toch de intimiteit van onze voorstelling te handhaven. Lastig. Hoe te focussen? In zo’n grote ruimte! Onze geluidstechnicus, René, die de hele dag vóór wij, spelers, arriveren, in het theater bezig is de voorwaarden voor de zendmicrofoontjes in te regelen, wordt soms ook wanhopig van die verstaanbaarheidsklachten. Je kunt nu eenmaal niet tegen de klagers zeggen: “Gaat u eens naar de hoorspecialist!” Want laten we eerlijk zijn en het beestje maar eens bij de naam noemen: het zijn voornamelijk de oudere mensen die er moeite mee hebben.
Nu zit er in het script al op bladzijde één een controlepunt: een repliek die altijd een aarzelend lachje van herkenning geeft. Zo’n enigszins gegeneerd lachje in de trant van: dit stuk gaat toch over een dementieproces, mogen we wel lachen? Als dat lachje er ook werkelijk komt, kunnen we er een beetje van uitgaan dat we te verstaan zijn. En die lach kwam (er zaten meer dan vijfhonderd mensen in de zaal) maar dat bracht wel met zich mee dat ik, laat ik maar voor mezelf spreken, er van uit moest gaan dat de hele voorstelling dus op minstens dit niveau gespeeld moest worden. Dus met heel wat meer inspanning. Dat was toch een handicap, hoe moet je breekbaarheid en zorgvuldigheid combineren met zo luid te moeten spreken? Op de een of andere manier moet dat ons clubje zijn gelukt want er waren na afloop geen klachten over verstaanbaarheid en evengoed werd er na afloop stevig geapplaudisseerd, in de verte was er zelfs een schuchter “Bravo” te horen! Ik ervoer het allemaal wel als een ‘zware’ avond, uiteindelijk speel ik dit stuk liever in een theater als in Delft, waar we de eerste try-out hebben gespeeld, of in Leiden, Den Haag, theaters waar een zekere intimiteit hangt, en zo zijn er gelukkig wel meer theaters die we in onze komende tournee zullen aandoen. Maar nu eerst twee vrije dagen!