Gisteravond -18 april 2024,nvdr- in de Schouwburg van Amstelveen voor de negende keer (!) in mijn bezoekersleven Wachten op Godot van Samuel Beckett ervaren. Gebeurtenis. Los van de totaliteit van de voorstelling viel voor mij het hoogtepunt na de pauze nadat Pozzo voor de tweede keer het podium verliet, de dodelijke stilte die er toen in het hoofd van Jaap Spijkers ontstond, misschien het inzicht dat alles voor niets is, dat alles wat we ondernemen vervliegt, een secondenlang durend moment van grote schoonheid: in zijn zoekende, wanhopig zoekende hoofd balde hij ons hele bestaan samen en vond het verschijnsel dat theater wordt genoemd zijn oorsprong terug: stilte, drukkende doorzichtige stilte. Intussen verheug ik me alweer op de volgende Godot-versie.
- spelfoto ©Salih Kiliç: Jaap Spijkers (l) en Mark Rietman
- eerder verschenen op Facebook
