Het Oog van de Storm
Utrecht 18-11-2021

En dat was Utrecht! De Stadsschouwburg was met weer vierhonderd man/vrouw gevuld, die als “massa” weer heel anders reageerden op ons “dood-leven-of andersom mysterie spel ” reageerden. Dat onverwachte reageren houdt je als speler zo scherp, omdat je gespannen blijft. Voor aanvang hadden we met de gehele cast een bijeenkomstje op het toneel met een groep blinden die onder een bezielde leiding de voorstellingen zouden gaan volgen, ze wilden kennis met ons maken, aan onze stemmen wennen, wilden horen wie we waren, wat onze motivatie was, ze bevoelden het decor, enfin, ze werden optimaal voorbereid. Ze zaten tijdens onze Storm op de eerste rij, en beleefden de avond als zienden. Mede door hun aanwezigheid werd het een gedenkwaardig avondje. na afloop werden we gastvrij ontvangen door de directeur Lucia Claus die ons in de artiestenfoyer liet delen in de zorgen van de schouwburg directeur, de voortdurende vrees dat er morgen wel weer eens een sluiting zou kunnen volgen, dat een nieuwe lockdown inmiddels niet meer denkbeeldig is met het onrustbarend oplopend aantal besmettingen. Dezelfde zorgen bij de onafhankelijke dus niet gesubsidieerde producent van onze voorstelling, en daartegenover de betrekkelijke luxe van de gesubsidieerde gezelschappen, die in deze tijden met artistiek verdriet werden, of misschien worden, geconfronteerd en in beduidend mindere mate met financieel verdriet. Enfin, weer kwam het gebrek aan solidariteit bovendrijven waar ik het in deze kolommen al eens eerder over heb gehad. Wat zou het toch mooi zijn als alle componenten, schouwburgen, vrije producenten en gesubsidieerden en niet te vergeten publieksvertegenwoordigers eens een keertje over hun schijndrempels konden heenstappen om met een ferm gezamenlijk statement naar buiten te komen om zo de cultuurminister een stevig handvat te bieden om haar strijd binnen het kabinet voort te kunnen zetten!
Enfin het werd een stevig gesprek daar aan die foyer tafel, maar hoe goed is dat niet in deze barre tijden: b e n o e m e n in wat voor vreemde onzeker wereld wij leven!