Sterrenschade

De muziekcritikus van het Parool geeft voor Die Schöpfung van Joseph Haydn, gisteren uitgevoerd onder leiding van Rene Jacobs, met meer dan levensgrote filmbeelden twee sterren. De muziekuitvoering gaf hij vijf sterren, de filmbeelden drie en concludeert dan dat de combinatie twee sterren verdient. Volgens mij zijn de sterren opgeteld acht in getal, door tweeën gedeeld is dat nog altijd vier. Vier sterren! En hij geeft er twee. Slecht beargumenteerd bovendien.
Ander voorbeeld; in Trouw van vandaag een goede kritiek voor de Appel met hun Decamerone bewerking, heel goed zelfs, want geen op- of aanmerkingen en daar worden slechts drie sterren aangeplakt, terwijl op grond van de recensie ook hier vier sterren op hun plaats zouden zijn geweest. In de NRC van zes Juni kreeg de belaagde Appel er drie gecombineerd met de vraag of de Haagse Gemeenteraad door deze voorstelling wel voldoende overtuigd zou worden om het gezelschap zijn subsidie te laten behouden. Een volstrekt ongeoorloofde manier van recenseren: het vermengen van politiek met waardeoordeel. Helaas bereikten geen van de ingezonden brieven die de NRC moet hebben ontvangen de de daarvoor bedoelde rubriek.
Er komt een moment dat de sterrencultus natuurlijk uit de tijd raakt, ze schieten nu al geregeld uit hun baan, het begint steeds meer op te vallen dat musicals en vrolijke voorstellingen veel eerder een vier of soms zelfs vijf sterrenstatus verkrijgen dan het toch veel ingewikkelder beoordelen van het meer ernstige toneel. Toneelcritici die meer en meer uitstapjes maken naar de musical, bevestigen daarmee terecht de steeds belangrijker plaats die de musical in de loop der jaren in ons land is gaan innemen, maar lokken hen ook uit om veel royaler met sterren te strooien dan ze doorgaans bij het ernstiger toneel doen. Een verschijnsel dat het waard is eens grondig te worden onderzocht.