Na vier vrije dagen vonden we ons Eindspel gisterenavond terug in Orpheus Apeldoorn. Het voelde aan als een première. Heel verfrissend. Reeksen nieuwe tekstontdekkingen. Publiek was in het begin nog een beetje stil en afwachtend, maar al gauw trok René (van’t Hof) de eerste grimlachjes op het Apeldoornse gelaat. Ik kan achter mijn zwarte bril alleen wat vlekken op de eerste rij bekijken, maar die roerden zich actief, wezen elkaar op details, bang dat die een ander zouden ontgaan. De stemming steeg, zinnetje voor zinnetje, zelf bracht ik de moed op om mijn lange verhalen luchtiger, vrolijker bijna op te zetten, misschien kwamen de “ondergang-teksten” daardoor zelfs harder aan: “U bent op aarde, daar is geen remedie voor!” Iedere avond onderdruk ik, gelukkig, de belerende neiging om de voorstelling stop te zetten en het publiek voor te stellen: zullen we daar eens eventjes rustig bij stil staan en er een gesprekje aan wijden?”
Vanavond Leiden.
Eindspel, Apeldoorn 6-12-2019
