Ja, en dan ook nog Leeuwarden en Deventer om de vier voorstellingen van deze afgelopen week compleet te maken. Daar kan je stoer over doen, maar het was kantje boord, bedacht ik me van te voren. En wat gebeurt er? Gisterenavond Deventer dus, ik was zo blij dat ik de vierde van deze week had “gehaald”, dat ik voor het eerst ontspannen heb gespeeld, ik liet de Beckett-zinnen de vrije loop, dacht door te hebben zonder er over na te denken waar die zinnen over gingen, het stuk golfde als een lichtzinnig tragisch blijspel tussen podium en publiek heen en weer. Ja dan is toneelspelen leuk, maar het komt bij mij slechts zelden voor, ik ben er niet voor gemaakt. Er is oververmoeidheid voor nodig om los van de grond te komen, maar dat Deventerse avondje was wel een bijzondere belevenis in de reis naar een beetje zelfkennis.